เราให้เกียรติพระองค์..เท่ากับที่ทรงให้เกียรติเราหรือไม่???
เป็น ที่แน่นอนว่า เราคงไม่สามารถทำสิ่งใดๆให้พระเจ้าได้เท่าที่ทรงทำให้เรา แต่บางครั้งความสัมพันธ์ของความเป็นเพื่อนไม่ได้ชั่งที่ใครให้ใครก่อน ใครให้มากกว่ากัน แต่ต่างมีความสุขที่ได้ให้ ต่างเต็มอิ่มเมื่ออีกฝ่ายได้รับสิ่งดี สามารถอุ่นใจได้ว่ามีคนที่รู้ใจ สามารถนั่งยิ้มได้เมื่อนึกถึง….นั่นแหละที่พระเจ้าต้องการจากเรา…. ในเวลาบ่อยครั้งที่เราเป็นฝ่ายขอและรอจะรับจากพระองค์ (ซึ่งในความเป็นจริงก็เป็นพระลักษณะหนึ่งของพระเจ้า) แต่จะมีบางเวลาที่เราปรารถนาจะเป็นหรืออยากทำเหมือนที่ทรงทำต่อเรา…อยากจะ รักพระองค์อย่างที่ทรงรักเราก่อน อยากจะเป็นคนนั้นที่เมื่อพระองค์มองหาใครไม่เจอสำหรับบางเรื่อง ก็เป็นเราจริงๆ ที่จะยืนอยู่ตรงนั้น แล้วกล่าวว่า “ข้าพระองค์อยู่นี่ ขออย่าผ่านเลยไป” อยากจะให้เกียรติพระองค์มากเท่าที่ทรงให้เกียรติเรา อยากจะแคร์พระองค์มากกว่าสิ่งใดๆ…..แต่ทำไมบางครั้งดูเหมือนใครหลายคน และหลายครั้งก็เป็นเราที่ลืมจุดๆ นี้ไป?? พระเจ้าให้เกียรติเราอย่างไรหรือ?? 1. ในทุกการตัดสินใจเป็นของเราเสมอ >> ไม่ว่าเราจะตัดสินใจอย่างไร จะเชื่อฟังหรือไม่ พระเจ้าก็ให้เกียรติเรา พระองค์ไม่เคยบีบบังคับหรือคาดคั้นกับเรา ดังนั้นเราจึงสามารถเลือกที่จะตอบสนองพระเจ้าได้อย่างเต็มที่ แน่นอนแต่ละระดับการตอบสนองได้รับผลแห่งการอวยพรต่างกันออกไป แต่นั่น… คือสิ่งที่เราเลือกเอง!!!….และพระองค์ทรงมอบสิทธิเหล่านั้นไว้ในมือของเรา อย่างแท้จริง… (แม้ในความเป็นจริงพระองค์สามารถทำอะไรก็ได้ก็ตามที) …และนี่คือ ที่สุดของการให้เกียรติเรา คือ ทรงมีความสามารถโดยชอบธรรมที่จะทำสิ่งใดๆกับเราก็ย่อมได้ แต่ไม่ทรงทำถ้าเราไม่ยอม…. 2. ไม่ทรงปล่อยปละละเลยหรือเมินเฉยต่อเรา >> พระเจ้าไม่ทรงทอดทิ้งเราเพราะเหตุการตัดสินใจของเรา แต่บาปจะสร้างกำแพงกั้นความสนิทใจระหว่างเรากับพระเจ้า จนเกิดเป็นระยะห่างและช่องว่าง จนกว่าเราจะยอมปล่อยบาปนั้นๆไป กำแพงนั้นจะถูกทำลายลงเมื่อเราต้องการพระองค์ แม้ในเวลาเหล่านั้นจะไม่ใคร่น่าอภิรมย์สำหรับความบริสุทธิ์ของพระองค์ แต่เชื่อเถอะไม่มีสักเวลาที่ไม่ทรงอยู่ด้วย ที่ไม่ทรงรู้เห็น …เพียงแต่กำแพงนั้นทำให้เรามองไม่เห็นพระองค์ แต่มันไม่สามารถซ่อนเราจากพระองค์ได้… Read More »