Tag Archives: ให้เกียรติ

เล็กน้อย

แม้ข้าพเจ้าจะเล็กน้อยแต่พระเจ้าก็ไม่เคยหมิ่น แต่กลับให้เกียรติ พระเจ้าผู้แสนดีไม่เคยหมิ่นประมาทหรือประเมินคุณค่าของเราให้ด้อยค่าต่ำลงด้วยการมองว่าเราเล็กน้อย แต่ทรงให้เกียรติแก่ผู้ที่แสวงหาและมีใจปรารถนาหาพระองค์เสมอ เพราะแท้จริงพระองค์ไม่เคยสร้างใครให้ด้อยหรือต่ำกว่าใครเลย แต่ทรงใส่คุณค่า ศักยภาพ ความสามารถให้แตกต่างกันในแต่ละด้าน เพื่อบรรจบลงที่การเสริมสร้าง แต่มนุษย์มักคิดผิดตามแบบฉบับของโลกที่เสื่อมลงด้วยบาปแห่งการแก่งแย่งชิงดีและแข่งขัน ยอมรับไม่ได้ที่ตนเองจะมีน้อยกว่าผู้อื่นในบางด้าน ไขว่คว้าที่จะอยู่เหนือกว่าผู้อื่นในทุกๆ ด้าน จนลืมไปว่าแท้จริงแล้วในบางด้านเราเองก็เด่นกว่า เหนือกว่า เพราะพระเจ้าปรารถนาให้ความสัมพันธ์เกิดขึ้นระหว่างมนุษย์ต่อมนุษย์ด้วยกันโดยการพึ่งพากันและกัน และมนุษย์ต่อพระเจ้าโดยการพึ่งพาพระองค์ สิ่งที่จุดประกายทำให้คนเรามองว่าตนเองเล็กน้อย คือ การไม่พึงพอใจในสิ่งที่ตนมี หรือเท่ากับไม่พอใจในสิ่งที่พระเจ้าให้ หรือเท่ากับต่อว่าพระเจ้าว่าบกพร่องนั่นเอง อยากจะมี อยากจะได้ อยากจะเป็นแบบที่คนอื่นเป็น มี ได้… แท้จริงพระเจ้าทรงสมบูรณ์รอบด้าน ทั้งเงื่อนเวลา ปริมาณ คุณภาพ ทั้งปลีกย่อยและภาพรวม ทั้งมิติกาย ใจ วิญญาณ มนุษย์หรือจะเทียบเท่า… ไม่ติดแม้แต่ผงฝุ่น ดังนั้นการภาคภูมิใจในสิ่งที่พระเจ้าให้เป็นความมั่นคงในพระเจ้าผู้ทรงสร้าง และประหารเนื้อหนังที่ตั้งตนเป็นใหญ่ต่อสู้พระเจ้า … มีหรือ? ที่พระเจ้าจะทอดทิ้งคนที่รักพระองค์ เพราะด้วยพระสัญญาแล้วจะไม่ทรงทอดทิ้งผู้ที่รักพระองค์เป็นแน่ อีกทั้งพระลักษณะที่เป็นความรักที่แสนมั่นคงจึงไม่ทรงปล่อยให้เราต้องขาดสิ่งดีอันใด คำว่า “เล็กน้อย” หมายถึง เมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ไม่ได้หมายถึง เมื่อเทียบกับมนุษย์ด้วยกัน เพราะเราไม่ได้เล็กน้อยกว่าใครเลย 14/01/2014 11:38

เราให้เกียรติพระองค์..เท่ากับที่ทรงให้เกียรติเราหรือไม่???‏

เป็น ที่แน่นอนว่า เราคงไม่สามารถทำสิ่งใดๆให้พระเจ้าได้เท่าที่ทรงทำให้เรา แต่บางครั้งความสัมพันธ์ของความเป็นเพื่อนไม่ได้ชั่งที่ใครให้ใครก่อน ใครให้มากกว่ากัน แต่ต่างมีความสุขที่ได้ให้ ต่างเต็มอิ่มเมื่ออีกฝ่ายได้รับสิ่งดี สามารถอุ่นใจได้ว่ามีคนที่รู้ใจ สามารถนั่งยิ้มได้เมื่อนึกถึง….นั่นแหละที่พระเจ้าต้องการจากเรา…. ในเวลาบ่อยครั้งที่เราเป็นฝ่ายขอและรอจะรับจากพระองค์ (ซึ่งในความเป็นจริงก็เป็นพระลักษณะหนึ่งของพระเจ้า) แต่จะมีบางเวลาที่เราปรารถนาจะเป็นหรืออยากทำเหมือนที่ทรงทำต่อเรา…อยากจะ รักพระองค์อย่างที่ทรงรักเราก่อน อยากจะเป็นคนนั้นที่เมื่อพระองค์มองหาใครไม่เจอสำหรับบางเรื่อง ก็เป็นเราจริงๆ ที่จะยืนอยู่ตรงนั้น แล้วกล่าวว่า “ข้าพระองค์อยู่นี่ ขออย่าผ่านเลยไป” อยากจะให้เกียรติพระองค์มากเท่าที่ทรงให้เกียรติเรา อยากจะแคร์พระองค์มากกว่าสิ่งใดๆ…..แต่ทำไมบางครั้งดูเหมือนใครหลายคน และหลายครั้งก็เป็นเราที่ลืมจุดๆ นี้ไป?? พระเจ้าให้เกียรติเราอย่างไรหรือ?? 1. ในทุกการตัดสินใจเป็นของเราเสมอ >> ไม่ว่าเราจะตัดสินใจอย่างไร จะเชื่อฟังหรือไม่ พระเจ้าก็ให้เกียรติเรา พระองค์ไม่เคยบีบบังคับหรือคาดคั้นกับเรา ดังนั้นเราจึงสามารถเลือกที่จะตอบสนองพระเจ้าได้อย่างเต็มที่ แน่นอนแต่ละระดับการตอบสนองได้รับผลแห่งการอวยพรต่างกันออกไป แต่นั่น… คือสิ่งที่เราเลือกเอง!!!….และพระองค์ทรงมอบสิทธิเหล่านั้นไว้ในมือของเรา อย่างแท้จริง… (แม้ในความเป็นจริงพระองค์สามารถทำอะไรก็ได้ก็ตามที) …และนี่คือ ที่สุดของการให้เกียรติเรา คือ ทรงมีความสามารถโดยชอบธรรมที่จะทำสิ่งใดๆกับเราก็ย่อมได้ แต่ไม่ทรงทำถ้าเราไม่ยอม…. 2. ไม่ทรงปล่อยปละละเลยหรือเมินเฉยต่อเรา  >> พระเจ้าไม่ทรงทอดทิ้งเราเพราะเหตุการตัดสินใจของเรา แต่บาปจะสร้างกำแพงกั้นความสนิทใจระหว่างเรากับพระเจ้า จนเกิดเป็นระยะห่างและช่องว่าง จนกว่าเราจะยอมปล่อยบาปนั้นๆไป กำแพงนั้นจะถูกทำลายลงเมื่อเราต้องการพระองค์ แม้ในเวลาเหล่านั้นจะไม่ใคร่น่าอภิรมย์สำหรับความบริสุทธิ์ของพระองค์ แต่เชื่อเถอะไม่มีสักเวลาที่ไม่ทรงอยู่ด้วย ที่ไม่ทรงรู้เห็น …เพียงแต่กำแพงนั้นทำให้เรามองไม่เห็นพระองค์ แต่มันไม่สามารถซ่อนเราจากพระองค์ได้… Read More »

THIS STORY IS LONG.‏

ในบางเรื่องราว เราไม่สามารถสรุปและให้คำตอบได้ในทันที เพราะหลายครั้งเราเองก็ไม่รู้ชัดเจนว่าสิ่งที่พระองค์กำลังทำอยู่ คือสิ่งใด…สิ่งที่เราพอจะทำได้และควรทำคือ อดทนและเรียนรู้จากพระองค์ไปทีละก้าว ทีละขั้นตอน …ยิ่งเรื่องใด สิ่งใดที่เราต้องใช้ระยะเวลากว่าจะรู้และเข้าใจ นั่นแสดงว่า พระเจ้าได้นำเราเข้าสู่กระบวนการแห่งการเรียนรู้และพัฒนาชีวิตของเราบางด้าน เหมือนดังภาพ : การเรียนภาษาอังกฤษ เราไม่สามารถเป็นได้ในวันเดียว เพราะเราไม่คุ้นเคยและมันไม่ใช่ภาษาที่เราใช้อยู่ทุกวัน ไม่ใช่ของเรา เราจึงต้องค่อยๆ เรียนไปเรื่อยๆ จนกว่าเราจะพูดได้ ฟังได้และพบปะกับเจ้าของภาษาได้ แม้จะมีบางสิ่งที่พระเจ้าตรัสกับเราเป็นการส่วนตัว หรือการสำแดงใดๆ ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่เราจะเข้าใจในทันทีหรือใช้เวลาอันสั้น เพราะเรื่องบางเรื่องเราก็ต้องให้เวลาตัวเองในการเรียนรู้ด้วยเช่นกัน ….ช้าหรือเร็ว ขึ้นอยู่กับ… ~ ขนาดของเรื่องนั้นว่าใหญ่แค่ไหน เรื่องใหญ่เรื่องซับซ้อนมากเพียงใด อาจใช้เวลามากเท่านั้น ขนาดชีวิตที่รองรับ ~ การจดจ่อและการเปิดใจของเรา การที่เราเปิดใจออกเร็วเท่าไรก็จะได้รับการเปิดเผยความจริงบางประการที่เรา ไม่เข้าใจเร็วเท่านั้น เพราะการสำแดงของพระเจ้าจะไม่มาถึงคนที่มีใจอคติและใจลำเอียง เนื่องจากมนุษย์มีแนวโน้มทำสิ่งต่างๆตามใจปรารถนาของตัวเองเป็นหลักอยู่แล้ว เพียงแค่นี้เขาก็พร้อมจะอ้างในสิ่งที่พระเจ้าไม่ได้ทำและไม่ได้ตรัส การที่พระเจ้านิ่งเมื่อเราอคติก็เพื่อให้เราจัดการกับตัวเอง ความชัดเจนจะมาหลังจากที่เราได้ clean&clear ตัวเองได้อย่างดีแล้ว เมื่อเราจัดการตัวเองให้ปราศจากอคติที่ตกค้างภายในแล้วคุณภาพการจดจ่อที่พระ เจ้าก็สูงขึ้นแทนที่การบังคับให้พระเจ้าตอบตามที่ภายในลึกๆของเราหมายปองไว้ ~ เวลาของพระเจ้ามาถึง ส่วนนี้สำคัญมากที่สุด พระเจ้ามีเวลาให้กับเราแต่ละคน และพระองค์ทรงรู้ว่าเวลาใดคือเวลาของเรา ดังนั้นการอดทน นิ่งรอคอย บังคับตนให้อยู่ภายใต้พระวิญญาณบริสุทธิ์จนผลนั้นเกิดกับเราอย่างเต็มขนาด ปัญหาส่วนใหญ่ของมนุษย์ คือ มักอดทนรอจนเวลานั้นมาถึงไม่ไหว… Read More »