Tag Archives: แผ่นดินสวรรค์

ชีวิตหลังความตายเป็นเรื่องที่ทุกคนเชื่อ อาจแตกต่างกันไปตามรากฐานความเชื่อของแต่ละคน ส่วนคริสเตียนเชื่อเรื่องสวรรค์ นรก นั้นเป็นจริง วิวรณ์ 21:1 และข้าพ‌เจ้าเห็นฟ้า‍สวรรค์ใหม่และแผ่น‍ดินโลกใหม่ เพราะ‍ว่าฟ้า‍สวรรค์เดิมและแผ่น‍ดินโลกเดิมนั้นหายไปแล้ว และทะเลก็ไม่‍มีอีก‍ต่อ‍ไป หากคริสเตียนเชื่อเรื่องแผ่นดินสวรรค์แล้ว การดำเนินชีวิตบนแผ่นดินโลกย่อมมีผลต่อชีวิตหลังความตาย ทั้งการเป็นอยู่ บำเหน็จรางวัล สง่าราศี ล้วนสัมพันธ์และเกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตบนโลกนี้ทั้งสิ้น 2 ทิโมธี 4:8 ตั้ง‍แต่นี้ไปมงกุฎแห่งความชอบ‍ธรรมก็จะเป็นของข้าพ‌เจ้า ซึ่งองค์‍พระ‍ผู้‍เป็น‍เจ้าผู้‍พิพาก‌ษาที่ชอบ‍ธรรมจะประ‌ทานเป็นรางวัลแก่ข้าพ‌เจ้าในวัน‍นั้น และไม่ใช่แก่ข้าพ‌เจ้าผู้เดียวเท่านั้น แต่จะประ‌ทานแก่ทุกคนที่รักการเสด็จมาของพระ‍องค์ การดำเนินชีวิตบนโลก มีทั้งส่วนที่นับได้ และนับไม่ได้ในสายพระเนตรพระเจ้า บางส่วนจบลงที่ความตาย เมื่อตายลงทุกสิ่งเป็นอันสิ้นสุดบนแผ่นดินโลก เช่น ทรัพย์สิน ชื่อเสียง เงินทอง ความสามารถ เพื่อน พี่น้อง สุภาษิต 5:11 และเมื่อบั้น‍ปลายชีวิตของเจ้ามาถึง เจ้าจะครวญ‍คราง เมื่อเนื้อและกายของเจ้าเสื่อม‍สิ้น‍ไป แต่ยังมีบางส่วนที่ส่งผลต่อแผ่นดินสวรรค์ แน่นอนคนไม่เชื่อจะไม่มีส่วนนี้ อันเนื่องจากพระเยซูเป็นทางรอดทางเดียวสู่แผ่นดินของพระเจ้า   แต่มีบางส่วนที่ไม่ได้จบลงที่ความตาย สิ่งบนโลกนี้บางอย่างมีผลต่อชีวิตนิรันดร แน่นอนว่าผู้ไม่เชื่อจะไม่มีส่วนนี้ เพราะพระเยซูเป็นทางเดียว ยอห์น.14:6  พระเยซูตรัสกับเขาว่า “เราเป็นทางนั้น เป็นความจริง และเป็นชีวิต. ไม่มีใครจะมาถึงพระบิดาได้นอกจากมาทางเรา  … Read More »

“ข้าแต่พระเจ้า… ผู้ทรงประทับเบื้องบน ขอทรงเสด็จมาท่ามกลางข้าพระองค์ ขอทรงประทับเคียงใกล้ นำชีวิต ขอทรงครอบครองทั้งชีวิต ถ่อมลง ต่อพระองค์ ขอทรงปกคลุมด้วยพระสิริของพระคริสต์ ขอต้อนรับการเสด็จมาขององค์บริสุทธิ์ สาธุการ พระนาม องค์พระผู้เป็นเจ้า… ขอแผ่นดินสวรรค์มาตั้งอยู่ ในสวรรค์เป็นเช่นไร ขอให้เป็นเช่นนั้น ในแผ่นดินโลก ชีวิต และครัวเรือน ขอสันติสุขทะลักเข้ามาเต็มล้นปรี่ ขอความชื่นบาน โห่ร้องด้วยยินดี ให้ดังแซ่ซ้องก้องกึก ขอความสมบูรณ์ ไร้ตำหนิ ดั่งเอเดน ขอชื่นชมความงดงามแห่งแผ่นดินของพระเจ้า ขอเปิดตาให้เห็นเหล่าทูตสวรรค์น้อยใหญ่ ขอเปิดหูให้ได้ยิน เสียงแซ่ซ้องร้องสรรเสริญ ขอความสุขเต็มล้นร่วมยินดีกับแผ่นดินอันล้ำค่า ขอทรงนำข้าพระองค์ให้ยืนต่อหน้าบัลลังค์อันรุ่งเรือง ขอให้ตาได้เห็นพระสิริสาดทอแสง ขอให้ปากได้ร้องโฮซันนา แด่พระองค์ผู้ประทับนั่งบนบัลลังค์ ขอให้ได้เต้นโลดร่วมยินดี เมื่อความงดงามปรากฏ ขอความมั่งคั่งแห่งแผ่นดินสวรรค์ เทลงมายังครัวเรือนข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า… ขอเปิดตาให้เห็นพระสิริ ขอเปิดเผยความล้ำลึกแห่งแผ่นดินของพระเจ้า ขอให้แผ่นดินสวรรค์ เคลื่อนลงมา ตั้งอยู่ ในครัวเรือนข้าพระองค์ ขอโปรดเชื้อเชิญ เรียกชื่อ “ข้าพระองค์” ให้ร่วมด้วย ขอให้ข้าพระองค์และครัวเรือนยืนอยู่ในแผ่นดินอันอุดมและไพบูลย์ ‎อธิษฐาน‬ ใน‎พระนามพระเยซูคริสต์เจ้า‬ เอเมน‬”  … Read More »

มธ.6:10 … ขอให้แผ่นดินของพระองค์มาตั้งอยู่ ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ในสวรรค์เป็นเช่นไรก็ให้เป็นไปอย่างนั้นในแผ่นดินโลก “ข้าแต่พระเจ้า … ขอแผ่นดินพระองค์มาตั้งอยู่บนแผ่นดินโลกในครัวเรือน ในที่ทำงาน ในทุกที่ที่ย่างเท้าไป … ขอความงดงามและความสงบสุขก่อเกิดขึ้นภายใน จนสามารถมองเห็นความงดงามของพระองค์ และนับพระพรแห่งการทรงสร้างของพระองค์ในชีวิตได้… ขอโปรดเคียงข้างในทุกย่างก้าว … ขอใส่ใจแห่งการสรรเสริญ ริมฝีปากแห่งการอวยพร มือแห่งการนมัสการ และหัวเข่าแห่งการร้องทูล ถ้อยคำแห่งการสรรเสริญ เยินยอ นามของพระเยซู อธิษฐานในนามพระเยซูคริสต์เจ้า เอเมน” ♥ ♥ ♥ 100714

เมื่อถึงเวลาที่พระเจ้าลุกขึ้น ใครหรือจะยับยั้งได้!!! หากวันนี้พระบิดายังหดพระหัตถ์อยู่ นั่นคือ .. โอกาสสำหรับการกลับใจใหม่และสะสมสิ่งดีมิใช่หรือ? อย่าริอาจ ลำพองใจด้วยว่าพระเจ้าทรงนิ่งอยู่เลย !!   คำอธิษฐาน : นิ่งสงบรอคอยพระเจ้า “ข้าแต่พระเจ้า… เพราะว่าแผ่นดินสวรรค์ใกล้เข้ามาทุกที ทุกขณะ ขอทรงชำระใจ เตรียมชีวิต ให้ทางที่เดินเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์ ขอทรงสอน และปกป้องให้ปลอดภัย ขอพระคุณไม่ห่างไกลจากข้าพระองค์ทั้งหลายที่แสวงหาพระพักตร์พระองค์ ขอทรงอดกลั้นพระทัยดั่งที่เคยมา ขอทรงยืดพระเมตตาให้กว้างพอจะปกคลุมข้าพระองค์และครัวเรือน ขอทรงให้แผ่นดินสวรค์มาตั้งอยู่ดั่งคำอธิษฐานขององค์พระเยซู เหตุนี้ข้าพระองค์จึงร้องทูล ในนาม Js A-Men ♡♡♡” 030114  

 “ต่อแต่นี้จงลุกขึ้นเดินและก้าวไปข้างหน้า หลังจากได้พักแล้ว (3 อาทิตย์นับจากการเยี่ยมเยียนของพระเจ้า) บัดนี้ถึงเวลาออกมาแล้ว เราจะนำเจ้าออกมาเอง จงก้าวออกมาเถิด เพราะบัดนี้เป็นเวลาที่เราจะทำในเจ้าต่อไปแล้ว” พระวิญญาณบริสุทธิ์ตรัสกับข้าพเจ้าอย่างชัดเจน ข้าพเจ้าถามพระองค์ว่า “จะให้ข้าพระองค์ไปอย่างไร อย่างอับราฮัมหรือ? ที่ก้าวทันทีที่พระองค์ทรงเรียกโดยที่ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าเป็นอย่างไร? หรือจะให้ก้าวแบบไหนคะ?” พระเจ้าทรงตรัสตอบว่า “เราจะนำเจ้าออกมาเอง เจ้าต้องเดินตามเรามา” ในขณะนั้นเองพระเยซูทรงปรากฏต่อข้าพเจ้าเป็นนิมิตที่เห็นกับตา… พระเยซูทรงเรียกขณะที่ข้าพเจ้านั่งคุกเข่าอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ทรงยื่นมือมาแตะที่ไหล่ขวาด้านหลัง แล้วทรงตรัสว่า “ลูกเอ๋ยลุกขึ้นเถิด ไปกับเรา และตามเรามา” ทรงมองด้วยความอ่อนโยนและยิ้มให้ด้วยความอบอุ่นอย่างเคย พร้อมพยักหน้าเมื่อทรงตรัสเสร็จ แล้วก็ทรงเดินนำหน้าไป ข้าพเจ้ารีบลุกขึ้นทันทีเดินตามพระองค์ไป และเร่งฝีเท้าให้ทันพระองค์พร้อมทั้งยื่นมือของตัวเองออกไปจับพระหัตถ์พระเยซูเสมือนเด็กน้อยที่กำลังวิ่งตามให้ทันพ่อ ภายในของข้าพเจ้าทั้งตื่นเต้นและกลัวจะพลาดไปจากพระองค์ มือของข้าพเจ้าจับมือพระองค์ไว้แน่น  พยายามเร่งฝีเท้าให้ไวขึ้นๆ กึ่งวิ่งกึ่งเดิน เพื่อที่จะก้าวให้ทันพระเยซู ในขณะที่ทรงก้าวอย่างช้าๆ สบายๆ … เราทั้ง 2 กำลังเดินมุ่งไปข้างหน้า … ทรงทอดพระเนตรมองดูข้าพเจ้าเดินและตรัสว่า “เราจะอยู่กับเจ้า เราจะไม่ทอดทิ้งเจ้า” ทรงยิ้มให้ด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยนอย่างเป็นมิตรตลอดเวลา ข้าพเจ้ารู้สึกคุ้นเคยและสบายใจยิ่งนัก ข้าพเจ้ารู้ว่า… ทรงรู้ในทุกความคิด ภายในของข้าพเจ้าจริงๆ เป็นความมั่นใจมากยิ่งขึ้นที่จะก้าวต่อไป เมื่อมองไปที่เบื้องหน้าก็เห็นประตูบานใหญ่มหึมา สีขาวเป็นปูนทึบ สูงกว่าตัวข้าพเจ้าหลายเท่าประมาณ 3-4 เท่า… Read More »

“บางพื้นที่บนแผ่นดินสวรรค์ไม่อาจเข้าไปได้ทุกคน เพราะความละอาย” ถ้อยคำนี้ดังขึ้นภายในใจและดังผ่านหูออกมา เสมือนมีใครสักคนพูดให้ฟัง ในเสี้ยววินาทีก่อนจะหลับโดยไม่รู้ตัวและความเข้าใจได้เกิดขึ้นในขณะหลับบนรถที่กำลังแล่นจากหัวหินตรงสู่กรุงเทพฯ โดยสามีเป็นผู้ขับ บนแผ่นดินสวรรค์ ทุกคนที่ได้ผ่านเข้ามาสู่แผ่นดินสวรรค์ ก็จะสามารถยืนต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความเปรมปรีดิ์และชื่นชมความงามของพระเจ้า ท่ามกลางอิสระและเสรีภาพที่เราแต่ละคนสามารถชื่นชมกับแผ่นดินที่พระเจ้าได้มอบให้เราร่วมครอบครองกับพระองค์ แต่จะมีบางส่วนบางพื้นที่ที่ไม่ใช่ทุกคนบนสวรรค์จะเดินเข้าไปยังสถานที่แห่งนั้นได้ ไม่ใช่เพราะการห้ามหรือกีดกันขององค์พระผู้เป็นเจ้า… แต่เพราะสง่าราศีอันสมควร ได้เปล่งประกายออกมาท่ามกลางผู้ที่เข้าสู่พื้นที่นั้นของแผ่นดินสวรรค์ ทำให้ผู้ที่ไม่มีสง่าราศีหรือสง่าราศีอับแสง มีเพียงน้อยนิดจะเกิดความรู้สึกละอายจนเลือกที่จะไม่เข้าไปใกล้ในสถานที่นั้นเลย…   ในที่นั่งของผู้ชอบธรรมที่เปล่งประกายซึ่งความเป็นเกียรติ สง่าราศี และบำเหน็จมากมายที่พระเจ้าทรงโปรดประทานให้ ได้ถูกเปิดเผยและสำแดงออกในวันเวลาที่ไม่สามารถย้อนกลับคืนได้ และเป็นเวลาแห่งการสิ้นสุดการลงแรง แต่เป็นเวลาที่ดื่มด่ำอยู่นิจนิรันดร … ผู้ที่ได้เก็บเกี่ยวสิ่งที่หว่านลงบนโลกและไม่ย่อท้อในการก้าวเดินจะนั่งอยู่ในที่นั่งแห่งความเปรมปรีดิ์และความภาคภูมิที่ไม่รู้สึกเสียดาย แต่ได้รับการตอบแทนด้วยสิ่งที่ล้ำค่าเกินบรรยายอย่างไม่รู้สึกเสียดาย ในทางตรงกันข้ามบุคคลผู้ที่แม้ได้ผ่านเข้าสู่แผ่นดินสวรรค์ร่วมครอบครองกับองค์พระผู้เป็นเจ้า แต่กลับละอายและเสียดายอย่างสุดซึ้งและทำอะไรไม่ได้เลย เพราะวันเวลาแห่งการลงทุนลงแรงได้หมดไปเสียแล้ว ความเสียใจที่เกิดจากการคิดว่า “ไม่น่าเล้ยยยยย” , “รู้อย่างนี้ยอมอดทนเสียดีกว่า” ,  “อยากได้บ้างแต่ก็อดสูเพราะรู้แก่ใจว่าตนเองเป็นอย่างไรเมื่อครั้งอยู่บนแผ่นดินโลก”….   “เพราะผู้ชอบธรรมจะมั่นใจและมั่นคงที่จะหยัดยืนต่อหน้าเรา ในวันที่ต้องเผชิญสิ่งต่างๆ รวมทั้งความทุกข์ยากจะไม่เป็นเหตุให้เลิกล้มหรือบั่นทอน เพราะเขาจะได้รับอย่างนิจนิรันดร์และสมควรกับเขาแล้ว” พระบิดาทรงตรัส “บรรยากาศในสถานที่แห่งนั้นจะเต็มไปด้วยความชื่นบานที่ได้รับ และการชื่นชมต่อการสรรเสริญแด่พระองค์ แต่คนจำนวนมากแสนมากจะละอายจนถูกกันออกจากสถานที่แห่งนั้นด้วยความละอายที่เกิดขึ้นภายในเขานั่นเอง เพราะเวลานั้นจิตสำนึกได้ทำงานอย่างเต็มขนาดเป็นทั้งผู้ที่เป็นพยานฝ่ายเรา (พระเจ้า) และเป็นผู้ชันสูตรอย่างครบถ้วน” พระองค์ทรงตรัส 180713

บุรุษผู้หนึ่งใส่ชุดเกราะเต็มยศ ขี่ม้าตัวสูงใหญ่สีขาวถือดาบยาวเหมือนหอก วิ่งมาด้วยความเร็วสูงลงมาจากท้องฟ้า (เร็วขนาดที่ระยะทางจากฟ้าถึงตัวข้าพเจ้าคือ… ทันทีทันใด!!) หยุดอยู่ตรงหน้าข้าพเจ้า … ขณะนั้นข้าพเจ้ากำลังยืนอยู่บนกำแพงยาวสุดลูกหูลูกตา ขณะเงยหน้าเพ่งมองบนฟ้าชื่นชมความงามของแสงอาทิตย์ยามเย็น ลักษณะสีส้มทอแสงทอง สว่างไสว สวยงามจนไม่สามารถละสายตาไปได้ ความสวยงามนี้ทำให้เกิดความอิ่มเอิบในใจลึกๆ เหมือนว่าสงบนิ่งอยู่ได้ เป็นความรู้สึกปกติสุข … ในขณะห้วงเวลาที่บุรุษผู้ขี่ม้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า เทียบขนาดตัวข้าพเจ้าเล็กประมาณครึ่งขาของม้าเอง ตัวข้าพเจ้าสูงไม่ถึงส่วนท้องของม้าด้วยซ้ำ หน้าเงยมองดูม้านั้นและบุรุษผู้อยู่บนหลังม้า  ใจภายในตกใจระคนกับตื่นเต้น ทั้งเกรงกลัว จนกระทั่งต้องคุกเข่าลงกับพื้น… บุรุษนั้นยื่นดาบที่มีด้ามยาวเหมือนหอกที่อยู่ในมือของเขาออกมา ชี้ตรงมาที่หน้าข้าพเจ้า ซึ่งไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา ได้แต่เพ่งมองดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป นึกสงสัยในใจว่าทำไมดาบนั้นถึงถูกชี้ตรงมาที่หน้าของตัวเอง  ในเสี้ยวนาทีนั้นเสียงหนึ่งดังขึ้น “จงรับไว้” (เป็นเสียงที่ดังมาจากภายในตัวเอง > เล็งถึงพระวิญญาณบริสุทธิ์ภายในที่คอยช่วยให้ความกระจ่าง) จู่ๆ ดาบยาวเหมือนหอกก็ได้มาอยู่ในมือข้าพเจ้าเป็นที่เรียบร้อย แต่ความยาวหดสั้นลงเล็กน้อยกลายเป็นพอเหมาะกับมือ … คือส่วนด้ามที่ยาวเลยข้อศอกไป หดสั้นเข้ามาพอดีกับมือ  แต่ส่วนคมยังคงยาวเหมือนเดิม ข้าพเจ้าเผลอยืนขึ้นตั้งแต่เมื่อไรไม่ทันตั้งตัว แต่รู้ตัวอีกทีก็ยืนขึ้นพร้อมมือถือดาบ … บุรุษผู้นั้นจ้องมองข้าพเจ้า แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ก็ตาม แต่สายตาที่จ้องมานั้นแลดูมั่นคง ดุดันดั่งตั้งมั่นเสมือนว่าไม่มีสิ่งใดมาสั่นคลอนหรือเปลี่ยนแปลงได้ …   ในขณะนั้นข้าพเจ้าเหลียวมองไปยังท้องฟ้าอีกครั้ง  คราวนี้เสียงดังกึกก้องจากฟ้าสวรรค์ลงมาพุ่งตรงเข้าที่หัวใจ เป็นความเข้าใจที่เกิดขึ้นในทันที… คือสิ่งที่ปรากฏแก่ตา …… Read More »

ทูตสวรรค์ร่างใหญ่กว่ามนุษย์ปกตินิดหน่อย ใส่ชุดสีขาวขุ่นๆ คล้ายผ้าดิบนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่พนักพิงเป็นซี่ๆ สีขาวโปร่งแสง ในมือของทูตสวรรค์ตนนี้ถือพิณตัวใหญ่ตั้งฉากกับพื้น พิณมีลักษณะสีน้ำตาลประกายทองและเงิน มีสายสีทองสลับเงินสะท้อนออกมาเป็นแสงคล้ายสีรุ้งอ่อนๆ ระเรื่อๆ นิ้วมือบรรจงดีดพิณ สายตามุ่งมั่นดูหนักแน่นมั่นคงและยำเกรง บรรยากาศของเสียงเพลงที่ลอยมากระทบหูของข้าพเจ้า แสดงถึงการทรงประทับอยู่ขององค์ผู้บริสุทธิ์และสัตย์จริง สัมผัสได้ถึงความขึงขังจริงจังของทูตสวรรค์ตนนี้ที่ยำเกรงและพยายามสื่อออกมาถึงทุกสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ ณ เวลานี้ ลักษณะของทูตสวรรค์ตนนี้มองดูคล้ายชายผู้บึกบึน อีกทั้งแข็งแกร่ง เข้มแข็งประดุจดั่งนักรบที่สวมใส่ชุดเกราะครบเครื่องพร้อมสำหรับการออกรบและประจัญหน้าต่อทุกสิ่งที่รู้อยู่แก่ใจด้วยว่าเบื้องหน้า…คือ…สงครามแบบใด และยุทธศาสตร์ต้องเป็นไปอย่างไร อีกทั้งสายตาที่แน่วแน่ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าคือชัยชนะและธงชัย เสมือนกับจะทำให้ศัตรูพ่ายแพ้เสียแต่ยังไม่ต้องเริ่มด้วยซ้ำ… แต่มองดูก็คล้ายหญิงสาวที่อ่อนโยนและอ่อนละมุนที่กำลังบรรเลงบทเพลงท่ามกลางแสงที่กระทบทำให้ความงามนั้นยิ่งชัดเจนและเด่นขึ้น บทเพลงนั้นกำลังบรรเลงมอบถวายแต่องค์พระเยซูที่ประทับ ณ เบื้องหน้า ยิ่งส่งเสริมทำให้การมองเห็นพระเยซูชัดเจนแจ่มแจ้งจนกระทั่งแทงทะลุเข้าไปยังความรู้สึกภายในถึงความอ่อนละมุนที่พระเยซูมีและทรงสมควรแก่การสรรเสริญเพียงใด เห็นทูตสวรรค์งดงามแล้ว แต่ความงดงามนั้นก็เพื่อที่จะสรรเสริญองค์พระเยซูผู้ประทับอยู่เบื้องหน้า พระรัศมีและสง่าราศีของพระเยซูทำให้เสียงบทเพลงของทูตสวรรค์เป็นเพียงเสียงที่ขานรับความงดงามอย่างหาที่สุดไม่ได้ หาที่เปรียบก็ไม่ได้และบรรยายถึงพระองค์ผู้ทรงสมควร แลดูองค์พระเยซูทอดพระเนตรมาทางข้าพเจ้า ทำให้ความรู้สึกที่ตื้นตันได้เอ่อล้น ทรงสัมผัสและรับรู้ถึงความรู้สึกข้างในของข้าพเจ้า ณ เวลานี้ และตัวเองกลับพบว่ามันไม่สำคัญเลยว่า ข้าพเจ้าจะต้องเผชิญสิ่งใด ขอแต่เพียงได้เผชิญหน้ากับพระองค์ก็คุ้มแล้วซึ่งทุกสิ่งที่ยอมวางลง… จากการเพ่งมองดูและเพลิดเพลินกับบทเพลงที่บรรเลงอยู่ในชั่วขณะหนึ่ง เมื่อได้สัมผัส ได้แลเห็นองค์ประกอบตรงหน้าอย่างครบถ้วนรอบๆ แล้ว ในทันใดนั้นทูตสวรรค์ตนนี้ก็ได้ลุกขึ้นจากที่นั่งของเขา ข้าพเจ้าถึงกับตะลึงในสิ่งที่ตาเห็นเพราะร่างของเขาไม่ได้ใหญ่กว่ามนุษย์เพียงเล็กน้อยเหมือนตอนที่นั่งเลยสักนิด … ความสูงใหญ่ของทูตสวรรค์ตนนี้มีขนาดใหญ่จนชนเพดาน เหมือนต้องก้มหน้าลงด้วยซ้ำ เพราะพื้นที่คับแคบไปเสียแล้ว ปีกทั้ง 2 ได้สยายออกพร้อมๆ กับเหลียวหน้ามามองข้าพเจ้าและยิ้มมุมปากด้วยความเคร่งขรึม พร้อมทั้งเอ่ยว่า “บริสุทธิ์ บริสุทธิ์… Read More »

บันไดสีขาวถูกปกคลุมด้วยปุยเมฆสีขาว มองดูดั่งหิมะหนา เป็นความขาวสะอาดที่มองดูแล้วสัมผัสความนิ่มนวลอบอุ่น เบาสบาย วิ่งเข้ามาสัมผัสกายและเต็มความรู้สึกภายใน ความสูงทอดยาวไปเรื่อยๆ สุดลูกหูลูกตา มองหาที่สิ้นสุดไม่เจอ บางช่วงของบันไดมีความคดเคี้ยวเพียงเล็กน้อย  ฐานด้านล่างกว้างและค่อยๆ แคบลงเมื่อสูงขึ้นไปจนกระทั่งความกว้างเพียงพอสำหรับการเดินเพียงคนเดียวอย่างสบายๆ มองไปรอบด้านเต็มไปด้วยปุยเมฆหนาทึบที่แสนอบอุ่น… ย้อนมองดูตัวเองเห็นลักษณะการแต่งกายเป็นชุดเจ้าสาวขาวมีชายกระโปรงยาว ยิ่งเดินขึ้นไปสูงเท่าไรชายกระโปรงยิ่งยาวขึ้น แต่ไม่มีการเดินยากเลย ซึ่งต่างจากชุดเจ้าสาวทั่วๆ ไปบนโลกอย่างมากที่เดินลำบาก แต่นี่กลับเดินได้อย่างคล่องตัว ความยาวของชุดไม่เป็นอุปสรรคใดๆ เสียงตรัสของพระวิญญาณบริสุทธิ์ดังขึ้น “บันไดยิ่งสูงชันเท่าไร แรงต้านทาน แรงเสียดทานยิ่งมากเท่านั้น” ข้าพเจ้าถามพระองค์ว่า “ยิ่งเดินกับพระองค์มาก ทางก็ยิ่งแคบ เป็นแบบนั้นใช่ไหมคะ” พระองค์ตรัสว่า “ทางนั้นเป็นทางบนโลกที่นำสู่สวรรค์ ผู้ที่ผ่านพ้นและเดินทางแคบได้ คือผู้ที่จะได้เข้าแผ่นดินสวรรค์ แต่บันไดที่เจ้าเห็นเป็นบันไดเชื่อมแผ่นดินโลกในมิติฝ่ายวิญญาณ (อยู่เหนือจากมิติกายภาพ สูงกว่าขึ้นไปบนย่านฟ้า) ทอดยาวถึง แผ่นดินสวรรค์ ที่ยาวสุดลูกหูลูกตา เพราะแผ่นดินสวรรค์ไม่มีที่สุดสิ้นหรือขอบเขตของแผ่นดิน” “แล้วเมื่อไรข้าพเจ้าจะได้ไปสวรรค์อีกคะ” ฉันถาม “เวลานี้เจ้าได้เดินและยืนอยู่บนแผ่นดินสวรรค์แล้ว” พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงตรัส   ในขณะนั้นข้าพเจ้ายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ สายตาจับจ้องเป็นที่ปลายทางเท่าที่ตาจะมองได้ไกลที่สุด แม้จะมองไม่เห็นจุดหมายก็ตาม พรางมองไปรอบๆ เพราะได้รับความรู้สึกแบบลึกซึ้งที่อบอุ่น วางใจและปลอดภัยอย่างมาก ข้าพเจ้าเดินไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นในมือถือมงกุฏ มีขนาดพอดีกับ 2 มือประคองไว้ มันไม่ได้ใหญ่มาก… Read More »