วันชิลๆ กับการรอคอยพระพร
วันชิลๆ กับการรอคอยพระพร (Diary life 31-10-2017) จะมีบ้างในบางวันที่ตื่นขึ้นมา แล้วไม่รู้จะอธิษฐานอะไร ทั้งที่ความปรารถนาก็ยังคงเต็มอก (บางทีสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ก็ยังไม่ได้พลิกฟื้นเสียทีเดียว) แต่มันกลับกลายเป็นความรู้สึกที่คาดหวัง และ รอคอยเสียมากกว่า รู้อยู่แล้วว่า พระเจ้าทรงได้ยินแล้ว ทรงรู้แล้วว่าเราต้องการ และ จำเป็นในสิ่งใดบ้าง อีกทั้งเป็นความมั่นใจอยู่เต็มอกว่า “พระเจ้าจะไม่ทรงทอดทิ้ง หรือ เมินเฉยต่อเสียงร้องทูลของเราไปแน่ๆ” ดังนั้นในวันแบบนี้ ความเชื่อ ได้ทำให้การรอคอยเป็นไปอย่างสงบนิ่ง และวางใจในพระลักษณะของพระเจ้าอย่างที่สุด เพราะ ** เป็นไปไม่ได้ว่า สิ่งที่พระเจ้าทรงตรัสและสัญญานั้นจะไม่เกิดขึ้น หรือ ไม่เป็นจริง ** เราจึงสามารถนั่งชิลๆ จิบกาแฟไป ฟังเพลงนมัสการไป บางทีก็นั่งอ่านพระคำไปเรื่อยๆ มองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมๆ กับสนทนาอย่างเรียบง่ายกับองค์พระวิญญาณที่ทรงประทับอยู่ด้วยได้ เป็นความสัมพันธ์ที่เรียบง่าย ไม่ได้รีบเร่ง ไม่ต้องบีบคั้นตนเอง และ พระเจ้า ไม่ได้มีพิธีรีตองอะไรให้ยุ่งยาก แต่กลับเป็นวันง่ายๆ ที่ความเชื่อเต็มเปี่ยม ว่า … “แค่นั่งรอพระพรของพระเจ้า ให้เวลานั้นมาถึงก็พอ”
