ถั่วแดงของเอซาว
เอซาวผู้เป็นพี่มีต้นทุนชีวิตที่สูงกว่าน้องตรงที่เป็นที่โปรดปรานของพ่อ ผู้ที่กำการอวยพรเพื่อส่งต่อไว้ในมือ เอซาวมีลักษณะพื้นฐานที่สมควรได้รับสิ่งต่างๆ เป็นต่ออยู่แล้ว แต่เนื่องจากคุณสมบัติหลายๆ ประการที่ทำให้เขาละทิ้งสิ่งที่อยู่ในมือแล้วแท้ๆ ดังเช่น คำอวยพรของพ่อ หลุดหายไป เพราะการไม่เห็นคุณค่า เขายินดีละทิ้งสิ่งที่อยู่ในมืออันล้ำค่าอย่างหาสิ่งใดเปรียบไม่ได้ คือ สิทธิบุตรหัวปี ยอมแลกได้ด้วยถั่วแดงเพียงถ้วยเดียว แม้ความหิวจะเป็นเหตุผลที่ดูเหมือนดี เข้าใจได้และน่าเห็นใจ แต่การละทิ้งอย่างไร้เยื่อใย อารมณ์โมโหที่พุ่งขึ้นสะท้อนถึงความต้องการของเนื้อหนัง การยอมทิ้งอะไรก็ได้เพื่อระงับความต้องการของเนื้อหนัง ไม่ได้เป็นคำตอบที่ดีของชีวิตในก้าวต่อๆ ไป เมื่อเขากินอิ่มและหายหิวแล้ว ก็ไม่สามารถเรียกเอาสิทธิบุตรหัวปีกลับคืนมาได้ เพราะสิทธินี้ไม่ได้เป็นสิ่งของ แต่เป็นตำแหน่งที่พระเจ้าทรงมอบให้และตั้งไว้ให้ การปฏิเสธและละทิ้งก็เป็นการหันหลังให้โดยสมบูรณ์แล้ว ไม่ใช่ความผิดพลาด แต่เป็นลักษณะชีวิตและนิสัยของเอซาวจริงๆ ที่ไม่ค่อยเห็นคุณค่าในพระเจ้า หรือสิ่งที่พระเจ้าให้ แน่นอนว่า หากเป็นความผิดพลาดของมนุษย์ พระเจ้าผู้ทรงตรวจสอบจิตใจภายใน ย่อมตรวจค้นเจอเป็นแน่ เพราะพระเจ้าทรงพระคุณและมีเมตตาอย่างเกินความเข้าใจอันเล็กน้อยและจำกัดของมนุษย์ พระเจ้าทรงมองดูและเพ็งดูจิตใจภายใน แม้หลายต่อหลายครั้ง หลายต่อหลายด้าน แลดูแล้วด้อยกว่า แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับพระเจ้า แต่กลับเป็นหนทางที่พระองค์จะช่วยกู้คนที่รักดี ปรารถนาและหิวกระหาหายพระเจ้า ดังเช่น ยาโคบ ความสัตย์ซื่อในแต่ละวันของการดำเนินชีวิตของยาโคบดำเนินไปอย่างเรื่อยๆ งานของเขาดูเล็กน้อยจิ๊ดริดในสายตาคนอื่นๆ ช่วยแม่ทำงานบ้านทั้งที่เป็นผู้ชาย ทำอาหารเข้าครัว แทนการออกไปล่าสัตว์ อย่างที่ชายฉกรรจ์ทั่วๆ ไปอันทรงเกียรติทำกัน แต่สิ่งที่เขาทำหาใช่สิ่งที่พระเจ้าประเมินว่าต่ำต้อย การเยี่ยมเยียนและโอกาสของเขามาถึงเมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้นเคลื่อนไหว ถั่วแดงในมือสามารถทำให้เขาได้รับสิ่งที่ปรารถนาและเฝ้าใฝ่ฝันมาตลอดชีวิตที่ไม่มีทางเป็นไปได้ คือ… Read More »