ความแตกต่างของการบ่นกับการระบาย
หลายคนอาจสงสัยว่า การบ่นกับการระบายต่างกันอย่างไร?? การบ่น มักเป็นการพูดแง่ลบ เพื่อพ่นหรือระบายเอาสิ่งไม่ดีออกมา สิ่งที่ไม่ได้ดั่งใจ สิ่งที่ไม่พึงพอใจออกมา ซึ่งคนที่บ่นมักไม่ได้ต้องการอะไร นอกจากการได้พูดออกไป ใครก็ได้ที่พอจะบ่นออกไปได้ ไม่ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ต้องการการแก้ไขหรือพัฒนา ไม่ต้องการอะไรทั้งสิ้น นอกเสียจากขอให้ได้บ่นๆๆๆๆ ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง มองไม่เห็นจุดที่ตัวเองยืน มองไม่เห็นสภาพแวดล้อมความเป็นจริง มีแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้นเป็นหลัก ดังนั้น อะไรก็ตามขัดใจ ขัดจากความต้องการก็จะบ่นๆๆๆๆ และมักพานไปถึงคนอื่นและในที่สุดก็ต่อว่าพระเจ้า เช่น อิสราเอลบ่นที่ไม่มีน้ำกิน ต่อว่าโมเสส ต่อว่าพระเจ้าว่าพาออกมาจากอียิปต์ทำไม … คนขี้บ่นมักขุดเรื่องทุกเรื่องมาโยงใยกันให้มั่วไปหมด ที่เคยขอบคุณพระเจ้าไปแล้ว เมื่อถึงเวลาบ่นกลับต่อว่าพระจ้าเฉยเลย ที่เคยเห็นการช่วยกู้ของพระเจ้าไปแล้ว พอถึงจุดไม่ได้ดั่งใจก็ไม่มีอะไรดีนอกจากตัวเอง ##ข้อสังเกต คนขี้บ่นมักต่อว่าสิ่งรอบตัว โดยละเว้นตัวเอง หรือเลือกไม่พูดถึงตนเองหากรู้ว่าสิ่งที่ตนบ่นนั้นมีสาเหตุมาจากการรับผลของตนเอง คนขี้บ่นไม่ต้องการความยากลำบากเลย และอยู่ร่วมกับมันไม่ได้เลย ซึ่งสะท้อนถึงระดับความอดทนที่ต่ำ แต่การระบาย…. นั้นแตกต่าง แม้ดูภายนอกจะละม้ายคล้ายๆกันบ้าง การระบาย …. เป็นการแสดงความเป็นตนเอง และบ่งบอกตัวตนของตนเองออกมา ว่าในขณะนั้นเราเป็นอย่างไร สิ่งที่เราเผชิญอยู่เป็นอย่างไร เรารู้สึกอย่างไร ไม่ชอบ ไม่ไหว อย่างไร เช่น อ่อนแอก็ร้องไห้ เหนื่อยก็อยากพัก… Read More »