กฎการครอบครอง
ปฐมกาล 2:16-17 2:16 พระเยโฮวาห์พระเจ้าจึงทรงมีพระดำรัสสั่งมนุษย์นั้นว่า “บรรดาต้นไม้ทุกอย่างในสวนเจ้ากินได้ทั้งหมด 2:17 แต่ต้นไม้แห่งความรู้ดีและรู้ชั่วเจ้าอย่ากินผลจากต้นนั้นเป็นอันขาด เพราะว่าเจ้ากินในวันใด เจ้าจะตายแน่ในวันนั้น” ทุกสิ่งบนโลกพระเจ้าให้เราครอบครองเว้นเสียแต่ต้นไม้นั้น ในสวนเอเดนพระประสงค์แรกที่มาพร้อมสิทธิอำนาจด้วยใจกว้างขวางที่พระเจ้ามอบให้กับเรา นั่นคือ การครอบครองทุกสิ่งบนผืนแผ่นดินโลก แม้แต่สิ่งมีชีวิตทุกชนิด อาดัมยังได้รับสิทธิในการตั้งชื่อ 2:19 พระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงปั้นบรรดาสัตว์ในท้องทุ่ง และบรรดานกในอากาศจากดิน แล้วจึงพามายังอาดัมเพื่อดูว่าเขาจะเรียกชื่อพวกมันว่าอะไร อาดัมได้เรียกชื่อบรรดาสัตว์ที่มีชีวิตอย่างไร สัตว์ก็มีชื่ออย่างนั้น แสดงว่าไม่ว่าอาดัมจะเห็นควรว่ามันจะถูกเรียกอย่างไร มันก็จะเป็นเช่นนั้น อาณาเขตการเป็นเจ้าของที่มนุษย์ได้รับคือทุกๆสิ่งบนโลก หมายถึงสิ่งใดๆก็ตามที่มีอยู่บนโลกเป็นของเราและเรามีสิทธิที่จะครอบครองทั้งสิ้น แต่พระคัมภีร์ไม่ได้จบเพียงแค่นั้น…ยังกล่าวต่อไปอีกว่าเว้นเสียแต่ต้นไม้นั้น… 2:17 แต่ต้นไม้แห่งความรู้ดีและรู้ชั่วเจ้าอย่ากินผลจากต้นนั้นเป็นอันขาด เพราะว่าเจ้ากินในวันใด เจ้าจะตายแน่ในวันนั้น” นั่นหมายความว่าเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่เราไม่มีสิทธิเลย คือ สิ่งที่พระเจ้าห้ามเรานั่นเอง 2:15 พระเยโฮวาห์พระเจ้าจึงทรงนำมนุษย์ไปอยู่ในสวนเอเดนให้ดูแลและรักษาสวน “ต้นไม้นั้น” 1. ความบาปที่ห้ามข้องเกี่ยว ตามพระคัมภีร์มีบาปพื้นฐานหลายสิ่งที่แจ้งให้เรารู้ โดยเฉพาะในบัญญัติ 10 ประการ 5:1 โมเสสได้เรียกคนอิสราเอลทั้งหมดเข้ามาแล้วกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า “โอ คนอิสราเอลทั้งหลาย จงฟังกฎเกณฑ์และคำตัดสิน ซึ่งข้าพเจ้ากล่าวให้เข้าหูของท่านทั้งหลายในวันนี้ เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เรียนรู้ รักษาไว้และกระทำตาม 5:2 พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราทรงกระทำพันธสัญญากับเราทั้งหลายที่โฮเรบ 5:3 มิใช่พระเยโฮวาห์จะทรงกระทำพันธสัญญานี้กับบรรพบุรุษของเราทั้งหลาย แต่ทรงกระทำกับเรา… Read More »