การตัดสินผู้อื่น

เรื่องการตัดสินผู้อื่น …

หากวันหนึ่งทุกอย่างปรากฎความจริงต่อหน้าเรา (โดยเฉพาะในแง่มุมที่เราไม่เคยคิดถึง , ไม่เคยเปิดใจ , ไม่เคยเปิดหูฟัง , …) … หลายครั้งอาจเกมพลิก กลายเป็น “เราเองที่ต้องกลับใจใหม่ และ ขอโทษ” +++
.
การสงวนตนเองไม่ตัดสินผู้อื่น เป็นเรื่องยากที่ต้องฝึกฝน … เพราะสังคมโลกทุกวันนี้มักนำพา และ เร่งเร้าให้เราตัดสินใครต่อใคร ทั้งที่เราไม่ได้มีสิทธิมีส่วนใดๆ ในการนั้นเลย (โลกในปัจจุบันนี้การตัดสินผู้อื่นเป็นเรื่องปกติที่ใครๆ ก็ทำกัน เป็นวัฏจักรที่สนุกสนาน … แต่ไม่มีใครคำนึงถึงผลเสียที่เกิดขึ้น และ ผลสะท้อนที่ต้องรับเมื่อเรายืนในจุดที่ตัดสินผู้อื่น)
.
บางทีการตัดสินผู้อื่นอาจเกิดจาก …
~ เราเองที่ขาดประโยชน์
~ เราเองที่มีบาดแผล
~ เราเองที่ยังมีความเป็นเด็กในตัวตนเอง
~ เราเองที่ทำผิด แต่ไม่ยอมรับ
~ เราเองที่ยังไม่ได้รับรู้ข้อมูลความจริงอย่างครบด้าน (บางทีก็แค่ฟังต่อๆ กันมา)
~ เราเองคิดผิด นึกว่า “ตนเองแน่กว่าชาวบ้านเขา”

*** พระเจ้าทรงยุติธรรมทั้งต่อเราและต่อเขา >>> เหตุนี้เอง … “ใครเดินตามทางที่ชอบธรรม ผู้นั้นย่อมได้รับการผดุงความยุติธรรมอย่างแน่นอน” โดยเฉพาะผลแห่งการไม่ตัดสินผู้อื่น <<< ซึ่งอย่างน้อยที่สุด “#คำร้องทูลของเราจะใสสะอาด” >>> ซึ่งเป็นเหตุให้การช่วยกู้มาถึงในทุกครั้งที่เราอธิษฐาน +++ !!!
.
มัทธิว 18:23-35
“เพราะเหตุนี้ แผ่นดินสวรรค์ก็เปรียบเหมือนเจ้าองค์หนึ่งที่มีพระประสงค์จะคิดบัญชีกับบรรดาทาสของตน เมื่อท่านทรงเริ่มต้นคิดบัญชี คนหนึ่งที่เป็นหนี้หนึ่งหมื่นตะลันต์ก็ถูกพามาเข้าเฝ้า ท่านจึงมีรับสั่งให้ขายตัวเขาพร้อมกับเมียและลูก รวมทั้งบรรดาสิ่งของที่เขามีอยู่นั้นเพื่อเอามาใช้หนี้ เพราะเขาไม่มีเงินที่จะใช้หนี้นั้น ทาสคนนั้นจึงกราบลงวิงวอนว่า ‘ขอโปรดผัดไว้ก่อน แล้วข้าพระองค์จะใช้หนี้ทั้งหมด’ เจ้าองค์นั้นทรงสงสาร จึงทรงปล่อยตัวเขาและทรงยกหนี้ แต่เมื่อทาสคนนั้นออกไปก็พบคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนทาสด้วยกัน ที่เป็นหนี้เขาอยู่หนึ่งร้อยเดนาริอันเขาก็จับคนนั้นบีบคอบอกว่า ‘แกต้องใช้หนี้ให้ข้า’ เพื่อนทาสคนนั้นจึงกราบลงอ้อนวอนว่า ‘ขอผัดไว้ก่อนแล้วข้าจะใช้ให้’ แต่เขาไม่ยอม จึงนำทาสลูกหนี้นั้นไปขังคุกไว้จนกว่าจะสามารถใช้หนี้ได้ พวกเพื่อนทาสเมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น ก็เป็นทุกข์อย่างยิ่ง และนำเหตุการณ์ทั้งหมดไปกราบทูลเจ้าองค์นั้น ท่านจึงเรียกทาสนั้นมาตรัสว่า ‘ไอ้ข้าชั่วร้าย เรายกหนี้ให้เอ็งทั้งหมด ก็เพราะเอ็งอ้อนวอนเรา เอ็งควรจะเมตตาเพื่อนทาสด้วยกัน เหมือนเราเมตตาเอ็งไม่ใช่หรือ?’ แล้วเจ้าองค์นั้นก็กริ้ว จึงทรงมอบทาสคนนั้นไว้ให้เจ้าหน้าที่ทรมานจนกว่าจะใช้หนี้หมด พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์ ก็จะทรงทำต่อพวกท่านอย่างนั้น ถ้าพวกท่านแต่ละคนไม่ยอมยกโทษให้พี่น้องจากใจของพวกท่าน”

• – – – – – –

ผลของการตัดสินผู้อื่น … คือ มักได้รับ “ความอยุติธรรม” มาจากหนทางอื่นเสมอๆ

เพราะการมอบความอยุติธรรมให้แก่ผู้อื่น <<< ด้วยเหตุนั้นเอง ความไม่ยุติธรรมจึงมาจากหนทางอื่นอยู่เรื่อยๆ … >> เหมือนยิ่งจัดการก็ยิ่งบานปลาย , เหมือนใกล้จะสงบ แต่ก็กลับยุ่งยากวุ่นวายออกไปเรื่อยๆ อย่างไร้เหตุ

** อยากใช้ชีวิตแบบสงบสุข >> ต้องเลิกตัดสินชาวบ้าน << เพื่อผลสะท้อนจะยุติลง !!!
นี่คือ “เรื่องที่ต้องตระหนัก และ ฝึกฝนถึงทำได้”

ตัวเราเองเห็นพระเมตตาของพระเจ้าที่มีต่อคนเล็กน้อย อยู่เสมอๆ และ เราเองก็ได้รับพระเมตตาเช่นนั้นอยู่เรื่อยๆ
เหตุใดหรือ ??? ผู้อื่นจะได้รับพระเมตตาเช่นนั้นบ้างไม่ได้ … ในเมื่อผู้ที่ให้คือ “องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราแต่ละคน” !!!
*** เพราะเราเองต่างก็เป็นผู้รับเฉกเช่นเดียวกัน … แล้วจะมีเหตุอันใดหรือ?? ที่ใครสักคนหนึ่งไม่สมควรได้รับ ***