วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้จักพระองค์มากยิ่งขึ้น เข้าใจในหลายด้านหลายมุมหลายเวลากับพระองค์มากขึ้น การก้าวไปเรื่อยๆบางครั้งดูเหมือนเป็นความมั่นคงในสิ่งที่พระเจ้าให้เรา แต่บางครั้งเราเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าในเสรีภาพที่พระเจ้ามอบให้กับเรานั้นอาจ มีบางอย่างเป็นช่องโหว่ และด้วยช่องโหว่นั้นเองเราแทบไม่รู้ตัวหรืออาจรู้ตัวแต่ยังไม่ทันได้จัดการ กับสิ่งเหล่านั้นให้อยู่หมัด และเมื่อใดก็ตามที่เราเผลอหรือละเลยสิ่งเหล่านั้น ความระมัดระวัง ก็ห่างไกลไปจากเราพอจะเหลือที่ว่างให้กับศัตรูหรือจุดอ่อนที่พร้อมจะโผล่ ขึ้นมา
แต่เมื่อเสียงของพระเจ้ามาถึงเรา ไม่ว่าจะด้วยหนทางใด วิธีการใดก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นการเตือนจากใครสักคน สถานการณ์บางอย่างที่บางชี้มาที่เราอย่างเด่นชัด หรือสิ่งใดที่สะกิดสิ่งเหล่านั้นให้โผล่ขึ้นมา … ดูเหมือนมันช่างขัดแย้งกับสิ่งที่พระเจ้ามอบให้เราเวลานั้น หรือขัดแย้งกับสิ่งที่พระเจ้าเปิดเผยกับเรา ความขัดแย้งในตัวเองจะโผล่ขึ้นมามีผลกระทบต่อความมั่นคงในพระเจ้าของเราได้ ทันที ความสับสนเข้ามาปนเปกับความจริงของพระเจ้า …
ในเวลาเหล่านั้นดูเหมือนเราล้มลง เราอาจล้มลงจริงๆก็ได้ การเสียศูนย์และการสูญเสียบางสิ่งก็เข้ามาในเรา … มันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยสักนิดในสายพระเนตรพระเจ้าเพราะนั่นเป็นสิ่งที่พระองค์ตั้งใจทำ ตั้งใจเปิดเผยให้เราได้รับรู้เพื่อเราจะหันหัวเรือของเราเสีย พระเจ้าไม่ได้ต้องการให้เราไปถึงเส้นชัยโดยที่มีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง จะมีประโยชน์อะไรหากเราไปถึงเส้นชัยนั้นโดยมีตำหนิ?? พระเจ้าของเราผู้บริสุทธิ์จะรับสิ่งที่มีตำหนิบางด้านได้อย่างไร?? อย่างเช่น ที่พระองค์ไม่สามารถจะรับของถวายจากคาอินได้ฉันใดก็ฉันนั้น …. แล้วเราจะแคร์อะไรกับการเริ่มต้นใหม่???
หากเราเริ่มต้นใหม่ไม่ได้…เป็นไปได้หรือไม่ที่
– เราหยิ่งเกินกว่าจะถ่อมลง??
– เรายึดพระพรมากกว่าผู้ให้พระพรหรือไม่??
– เกียรตินั้นเรายึดไว้สำหรับเราหรือพระองค์กันแน่??
– เรารู้อยู่แล้วว่าอะไรคือตำหนิ แต่กลับยอมรับมันไม่ได้??
– เราไม่มั่นใจในพระเจ้า (อาจไปไกลถึงการไม่เชื่อว่าพระเจ้าถูกต้อง 100%)
– …
แต่ไม่ว่าเหตุผลของเราคืออะไรก็ตามมันไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ เมื่อพระองค์ต้องการจัดการสิ่งนั้นในเรา ถ้าเรายอมการเปลี่ยนใหม่จะเกิดขึ้นในเรา
1. อย่ากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะมันไม่ได้หมายถึงการล้มกระดาน เพราะทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรามักมีบทเรียนที่ดีที่ซ่อนอยู่ และการเริ่มต้นใหม่ใช่ว่าเราจะเริ่มจาก 0 เสมอไป เราอาจจะเริ่ม 1 ในที่ใหม่แต่เรามีพื้นฐานมาแล้วเท่าไรก็ตามแต่ขนาดในตอนนั้นๆ
2. การเริ่มต้นใหม่ในสิ่งที่ถูกต้องย่อมดีกว่าการถูไถไปถึงสุดปลายแบบขอให้เสร็จไปที เพราะมันอาจไม่ถูกนับไว้เลยก็ได้
3. การกล้าที่จะเริ่มต้นใหม่เสมอพิสูจน์ให้เห็นความถ่อมลงของเราต่อพระเจ้า และยินดีมอบสิ่งที่เรามีอยู่คืนให้พระองค์ได้เสมอ ทุกเวลา ทุกเรื่อง ทุกสถานการณ์ นั่นแปลว่า ตัวเราไม่ใช่ของเราอีกต่อไปแต่เป็นของพระองค์ต่างหาก
4. การรักษาหน้า (ความอาย) ไม่สามารถช่วยชีวิตฝ่ายวิญญาณของเราให้เติบโตได้จริง
23/10/2011 15:50