การแข่งขันทำให้เกิดการกระตุ้นเร้า อยากจะไปถึงเส้นชัย
แม้ระยะทางแสนยาวไกล
อุปสรรคมากมาย
เหนื่อยล้า
อ.เปาโลกล่าวถึงการแข่งขันกับตนเอง
1 คร.9:24-27
9:24 ท่านไม่รู้หรือว่าคนเหล่านั้นที่วิ่งแข่งกัน ก็วิ่งด้วยกันทุกคนแต่คนที่ได้รับรางวัลมีคนเดียว เหตุฉะนั้นจงวิ่งเพื่อชิงรางวัลให้ได้
9:25 ฝ่ายนักกีฬาทุกคนก็เคร่งครัดในระเบียบทุกอย่างแล้วเขากระทำอย่างนั้นเพื่อจะได้มงกุฎใบไม้ซึ่งร่วงโรยได้แต่เรากระทำเพื่อจะได้มงกุฎที่ไม่มีวันร่วงโรยเลย
9:26 ดังนั้นส่วนข้าพเจ้าวิ่งแข่งอย่างนี้โดยมีเป้าหมาย ข้าพเจ้าได้ต่อสู้อย่างนี้ ไม่ใช่อย่างนักมวยที่ชกลม
9:27 แต่ข้าพเจ้าระงับความปรารถนาฝ่ายเนื้อหนังให้อยู่ใต้บังคับเพราะเกรงว่าโดยทางหนึ่งทางใดเมื่อข้าพเจ้าได้ประกาศแก่คนอื่นแล้วตัวข้าพเจ้าเองจะเป็นคนที่ใช้การไม่ได้
แต่การแข่งขันกับผู้อื่น มีแต่สร้างแรงกดดัน และเบนเข็มให้ผิดทิศอยู่เสมอ
บทเรียนจากเต่ากับกระต่ายวิ่งแข่งกัน
กระต่าย
♥ วิ่งไปให้ถึงเส้นชัยด้วยความคิดแข่งขัน จึงทำให้หมิ่นประมาทเต่า สบประมาท และยกตนข่มท่าน จนกระทั่งอวดตัวและความสามารถของตนว่าสูงกว่า ขาดซึ่งความสัตย์ซื่อด้วยประเมินศักยภาพความสามารถของตนไว้เหนือกว่า
♥ สุดท้ายการวิ่งของกระต่ายนอกจากไม่เกิดความสุขแล้วยังพ่ายแพ้
เต่า
♥ วิ่งไปให้ถึงเส้นชัยอย่างต่อเนื่องสุดความสามารถของตนอย่างสัตย์ซื่อ ไม่คิดและไม่สนเรื่องการแข่งขันใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเป้าหมายของมัน คือ เส้นชัย ไม่ใช่ผู้ร่วมทาง มันจึงไม่ต้องยกตัวให้สูงกว่าใคร มันก้าวไปอย่างช้าๆ ทีละก้าวๆ แต่ไม่ถอย ไม่หละหลวม
♥ ในที่สุดมันก็ได้เข้าเส้นชัย โดยที่มันไม่รู้ตัวหรือสนใจเลยว่า มันมาถึงก่อนกระต่ายผู้อวดตนว่ายิ่งใหญ่
วิ่งจนถึงเส้นชัย
1. การแข่งขันอาจพรากเอาสิ่งที่เป็นน้ำพระทัยพระเจ้าด้านสันติสุขและการจดจ่ออย่างถูกจุดไปก็ได้
2. การแข่งขันเป็นสิ่งดี หากให้มันเป็นตัวกระตุ้นตนเองให้ไปถึงเส้นชัย ต้องระวังจะเป็นการกระตุ้นให้ไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น เพราะตลอดเส้นทางจะพลาดความสุขที่ควรได้รับ
3. แท้จริงพระเจ้าปรารถนาให้เราแข่งขันกับใครหรือ??? แล้วเพื่ออะไรหรือ??? จะได้อะไรขึ้นมาเพื่อเสริมสร้างตนเองได้หรือ???
4. แท้จริงความสามารถอันน้อยนิดมีดีที่ทำให้ ถ่อมตนได้ง่าย
5. เพื่อนร่วมทางไม่ใช่ศัตรูผู้ฉกชิง แต่เป็นผู้ที่มีโอกาสเดินเคียงข้างในช่วงเวลาหนึ่ง บางช่วงเวลาเขาเดินล้ำเราไป และบางช่วงเวลาเราก็เดินล้ำเขามา และบางช่วงเวลาก็แยกทางตามลักษณะที่ตนเลือกและเหมาะสมต่อการทรงเรียกและการดำเนินชีวิตของแต่ละคน
*** เรื่องเล่าเต่ากับกระต่ายเป็นเพียงแค่นิทานพื้นบ้านที่สอนใจเด็กให้มุมานะในส่วนของตนอย่างต่อเนื่อง โดยไม่คิดมุ่งร้ายคู่แข่ง แต่ก็เป็นข้อคิดสะกิดใจคริสเตียนได้ในหลายๆ ครั้ง ด้านวินัยความสัตย์ซื่อ และการไม่แข่งขันกับผู้อื่น หน้าที่ของเราคือ ทำส่วนของตนเอง
31/10/2014