การปล้ำสู้

By | 2017/11/09

2017-11-09 Diary Life การปล้ำสู้

ในทุกๆ วันของเราจำเป็นต้องมีการปล้ำสู้ ไม่ใช่ว่า “เราได้รับแล้ว” ก็หย่อนยานไปเรื่อยๆ เพราะมันจะกลายเป็นความเคยชิน และ หลงลืมคุณค่าในสิ่งนั้นๆ โดยสิ้นเชิง << เมื่อการเห็นคุณค่าลดระดับลง การให้น้ำหนัก หรือ ความสำคัญ การใส่ใจ ก็จะลดลงตามไปด้วย

** แต่คนที่หมั่นรักษา ตรวจเช็ค และ พัฒนายิ่งๆ ขึ้น >> ความเคยชินจะไม่เป็นอุปสรรคอีกต่อไป << แต่จะเป็นดั่งบันได แต่ละขั้นสู่ทางที่สูงขึ้นเรื่อยๆ นำสู่วิถีของการ “ชำนาญอย่างเฉพาะเจาะจง

บางทีนั่งๆ มองดูเห็นหลายคน หลายอย่าง หลายเหตุการณ์ รวมถึงตัวเองด้วย ก็สะท้อนให้เห็นถึงความเสียดายในสิ่งดีที่เคยมี แต่กลับหายไปตามกาลเวลา

 เสียดายศักยภาพ ของคนที่เคยใช้มันอย่างสูง … แต่กลับทิ้งมันไว้กลางทาง เพราะคิดว่า “สำเร็จแล้ว” >> สุดท้ายความสำเร็จนั้นกลับไม่ยั่งยืน เช่น บางคนเคยโดดเด่น แต่กลับล้มลง เพราะความประมาท

 เสียดายกาลเวลาดีๆ ที่เคยมี แต่วันนี้กลับมองหาไม่เจอ เพราะโลกที่เปลี่ยนแปลงไป แต่บางสิ่งกลับหยุดพัฒนาการ ดังนั้นจึงถูกกลืนกิน และ หายไปในที่สุด เช่น มือถือบางยี่ห้อ

ทำให้คิดขึ้นมาได้ว่า หากเราปล้ำสู้ และ หมั่นเพียรแบบไม่ลดละ มันคงไม่หายไป หรือสูญเปล่าไป แน่นอนว่า ทุกสิ่งย่อมมีวาระเวลาของมัน แต่คนที่พัฒนาตนเองอยู่เสมอๆ ก็จะสามารถปรับตัวให้อยู่ได้ทุกยุค ทุกสมัย แก่นแท้ยังคงอยู่ แต่รูปแบบเปลี่ยนไปแบบก้าวไปข้างหน้า

การปล้ำสู้

การปล้ำสู้ไม่ใช่เรื่องของครั้งคราว แต่มันเป็นเรื่องของตัวเราเองที่ต้องใส่ใจ >>> กว่าจะได้มา ต้องผ่านกระบวนการสร้าง , การรื้อฟื้น ,  การทุ่มเท , การลงทุนมากมาย ,… แต่พอได้มาก็กลับไม่ได้ครอบครองอย่างแท้จริง เพราะปล่อยปละละเลย คิดว่า “แน่!!!” หลงตัวจนประมาท

  • ความรักดั้งเดิมของพระเจ้าในชีวิตของเรา … ก็เช่นกัน
  • ศักยภาพ ตะลันต์ต่างๆ … ก็เช่นกัน
  • การทรงเรียกของพระเจ้า ที่มาถึงอย่างเจาะจง … ก็เช่นกัน
  • ลักษณะชีวิตที่ได้รับการสร้างใหม่แล้ว … ก็เช่นกัน

ความสำเร็จในเรื่องใดๆ ก็ตามแต่ ทั้งการงาน , ครอบครัว , ความรัก ,… เมื่อใดที่เราเคยชิน จนละเลย ก็มีโอกาสพรากจากเราไปได้ทั้งสิ้น >>> แต่ <<< การหมั่นเพียรใส่ใจ ดูแล และ เพิ่มเติม ขยายส่วนที่ต้องขยาย ลดส่วนที่ต้องตัดทอนออกไป ก็จะยังคงการครอบครองที่ได้มาไว้กับตัวให้ยาวนานสืบๆ ไป

การปล้ำสู้ เป็นเหมือนระยะเวลาหนึ่งที่ต้องสู้ ต้องทุ่มเท ต้องลงทุน จนกว่าจะได้มา แต่การทุบตีให้อยู่มือ เป็นเหมือนพัฒนาการที่รักษาไว้ซึ่งสิ่งที่ได้มา … เช่นเดียวกับ … การรักษาชีวิต เพื่อรองรับพระพร พระเจ้าให้แล้วให้เลย แต่ชีวิตที่รองรับไม่ได้ ก็จะพรากสิ่งนั้นไปจากตนเอง

*** การปล้ำสู้ควบคู่กับวินัย และ การเฝ้าระวังเสมอ ***

2017-11-09

0Shares